میزان و نوع باورهای غیرمنطقی بین ورزشکاران تیم ملی دو و میدانی معلولین

چکیده هدف: پژوهش حاضر به منظور توصیف میزان و نوع باورهای غیرمنطقی اعضای تیم ملی دو و میدانی معلولین ایران انجام شد. روش بررسی: پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی است. شرکت کنندگان ۷۱ ورزشکار زن و مرد با میانگین سنی ۳۰٫۲ سال بودند. از آزمون باورهای غیرمنطقی جونز که شامل ۱۰۰ عبارت و ۱۰ خرده مقیاس: ضرورت تأیید و حمایت دیگران، انتظار بالا از خود، تمایل به سرزنش، واکنش به ناکامی، بی مسئولیتی عاطفی، نگرانی زیاد توأم با اضطراب، اجتناب از مشکل، وابستگی، درماندگی در مقابل تغییر و کمال گرایی است برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. شاخص های آمار توصیفی نیز برای توصیف داده هابه کار برده شد. یافته ها: بیشترین میانگین از ۱۰ خرده مقیاس باورهای غیرمنطقی به خرده مقیاس «انتظار بیش از حد از خود» با میانگین ۳۱٫۳۸ و انحراف معیار ۵٫۳ تعلق داشت. کمترین میانگین نیز به خرده مقیاس «اجتناب از مشکلات» با میانگین ۲۴٫۳۷ و انحراف معیار ۴٫۵ تعلق گرفت. میانگین نمرهٔ کل باورهای غیرمنطقی تمام شرکت کنندگان ۲۸۰٫۱۱ و انحراف معیار آن ۱۹٫۵ شد. کمترین نمرهٔ کل ۲۳۱ و بیشترین نمرهٔ کل ۳۲۲ گردید. نتیجه گیری: وجود باورهای غیرمنطقی در بین ورزشکاران معلول بر لزوم شناسایی و اصلاح این باورها و جایگزینی آن ها با باورهای منطقی تأکید دارد.